En çok mağdur olan ya da mağdur edilen kesimlerin başında öğretmenler geliyor. Gelen vuruyor, giden vuruyor. Öğrencisi, velisi, akla kim geliyorsa, vurun abalıya misali hıncını öğretmenden çıkartıyor. Kötü giden her şeyin sorumlusu eğitim, eğitimin bu noktaya gelmesinin nedeni de öğretmenler!

Oysa en fedakâr olan onlar. En zor koşullarda çalışanlar da onlar. Hak ettiklerinde, hatta çoğu zaman hiç hak etmedikleri halde, en ağır eleştiriyi alan yine onlar.

Peki ya teşekkür? Ara ki bulasın!..

Atatürk boşuna Başöğretmen olmadı. Boşuna hayata bir kez daha gelsem öğretmen olurdum demedi. Onları hep baş tacı etti.

Peki ya ondan sonrakiler?..

Bir ülke, öğretmenine verdiği önem kadar çağdaştır.

* * *

Öğretmen, çocukların her şeyi olabilme özelliğine sahip tek meslek grubudur. Her ne kadar son zamanlarda mesleği değer kaybediyor olsa da, tartışmasız gelmiş geçmiş en değerli meslek "öğretmenliktir"

Çünkü anne ve babalar, öğretmenlere en değer verdikleri varlıklarını yani çocuklarını emanet ediyor.

Başka mesleklerde zor koşullarda görev yapan yok mu? Elbette var. Ama öğretmenlerin yeri bir başka. Öğretmenlik mesleğini başka mesleklere bakarak değerlendirmek öğretmenleri incitmektedir.

Öğretmenlerin hak ettikleri itibar, onları sözlerle övmekle sınırlı olamaz. Öğretmenler itibarlarını kendileri övülerek yükseltilemez.

Öğretmenlik mesleğinin itibarı öğretmenlerin maaş ve özlük haklarıyla doğrudan ilişkilidir. Bu konularda iyileştirme yapılmadan meslek itibarını yükseltemeyiz

Ancak şunun da bilinmesinde fayda vardır; milyonlarca öğrencisi olan yüz binlerce öğretmeni olan eğitim dünyamızda kuşkusuz her şey tozpembe değil. Öğretmenlik elbette günün hızla değişen koşulları içerisinde kendini yenilemesi gereken bir meslektir.

Eğitim sadece çocuğu okula gidenleri değil, ülkenin tüm kesimlerini doğrudan ilgilendiren tartışmasız en önemli konusudur.

* * *

Öğretmenlerin en önemli beklentilerinden biri Öğretmenlik Meslek Kanunu’nun çıkması, öğretmenliğin kariyer mesleği olarak yeniden konumlanmasıdır.

Eğitimde karşılaşılan sorunları toplumun diğer sorunlarından bağımsız düşünemeyiz.

Bir yerde yoksulluk, haksızlık ve eşitsizlik gibi temel değerler yok sayılıyorsa bunda eğitimin yeterli düzeyde halka sunulmadığı sonucunu kolaylıkla çıkarabiliriz.

Eğitim sorunu başta olmak üzere bütün sorunlarımızı kırmadan, dökmeden her kesimin birbirine hoşgörü çerçevesinde yaklaşmasıyla çözebiliriz.

Bir ülkede, öğretmen mutsuzsa, toplumun mutlu olmasını beklemekte pek doğru bir yaklaşım olmasa gerek.

Eğitim fakültesi mezunu olduktan sonra adaylar için kadrolu öğretmenliğe geçiş yapmak adına uzun bir maraton kat etmek gerekiyor.

Artık tek tip öğretmenlik anlayışı olmadığından dolayı, sözleşmeli ya da kadrolu diye sınıflara ayrılmak önemli bir sıkıntı. Ücretli öğretmenlik gibi ucuz işçilik mantığından vazgeçilmelidir. Öğretmenlerimiz, eşit işe eşit ücret, aynı işi yapana aynı özlük hakları istiyor. Kısacası çalışma hayatında her yönüyle adalet istiyor.

* * *

Peki Mudanya’da durum ne merkezde? Öğretmenlerimiz sosyal yelpazenin neresinde?

Bilindiği gibi, 1 yıl öncesine kadar şehir merkezinde bir Öğretmenevi binası vardı. Şimdi Güzelyalı’ya taşındı.

Neden taşındı? Başkan Hayri Türkyılmaz’ın özel tasarrufuyla gelişen planlama sonucunda, zaten Belediyenin mülkiyetinde olan bina, daha farklı bir anlayışla donatılacakmış.

Güzelyalı’nın uzaklığı nedeniyle öğretmenler çil yavrusu gibi ortalığa dağıldı. Bundan sonra toplanacakları farklı kahvehanelerde gün geçirmek zorundalar. Birbirlerinin hastalık ya da vefat haberlerinden uzak kalmamaya çalışıyorlar. Allah’tan cep telefonu var da böyle sorunlar biraz rahat çözülebiliyor.

Yaşanan bu sıkıntı Mudanya öğretmenlerinin baş belasıdır. Artık onlar kendilerinin çok yakınında olduğunu düşündükleri Hayri beye çok kırgın, hatta kızgın bakıyorlar. İstiyorlar ki, önümüzdeki soğuk kış günlerinde toplanabilecek bir lokal yeri için Belediye el uzatsın. Gönül bağı tekrar kurulsun.

Öğretmenler günümüz kutlu olsun!