Güzel günler vardır ya işte o güzel günler…
Aşk istersin seni sevgiyle besleyen biri olsun istersin…
Şefkati ile seni saran biri olsun ıstersin
İşte benim istediğim de oyle bir şeydi…

Yalnız geçen zamanlara inat seni gözünden sakınacak birini ararsın…
Tam buldum dersin..

Ve ansızın ceketini alır ve gider
Çaresizlik içinde kıvranırsın ve kimse ne seni bilir ne acıdan yanan Yüregini anlar…
Bakarsın hayata
Herkesin herşeyi yolunda gidiyor…
Napsanda hiç bir şey yolunda gitmez…

Can yaralarını saracak birini bulamazsın..

Sen belki çok kişinin can yaralarına ilaç olursunda
O senin neler çektigini bilmez…

Yürümek uzaklaşmak istersin…
Kaçıp gitmek istersin…

Ama gidemezsin…

Oysa insanları sevmek gercekten çok kolay…

Hayat kimine oyun gelır kımıne gercek

Oysa yaşam o kadar incedir
Bunun inceligini kimseye anlayamaz…

Herkes şan şöhret para peşinde koşar..
Oysa ben
Ben halimle çok seviyorum kendimi…

Zamanında şanda vardı şöhret ama

İnsan yoktu çevremde
Ben istesem dahada ileriye gider
Şöhrette zirve de yapardım
Çünki babam çok zengin bir adamdı…
Ama asla paramla kimsenin beni sevmesini istemedim..
Beni ben oldugum için seven
Yüregi güzel olan bir adamdı sadece istediğim

Ne yapmak istediklerimi yapabilidim nede
O huzurlu yaşama denk gelebildim…

Her şeyin yalan oldugu bu dünyada…
İnsan sevgisinden habersiz
Milyonlarca canlı yaşamakta..

Belki bir böcek
Belki bir kuş belki
Bir köpek
Belki de bir çiçek
Sevmemiş çok nesil var
Ve onları beslemeden büyütmeden ölen binlerce
İnsan var…
Bir agaç dikemeyen
Bir çiçek yetiştirmeyen.

Bunlara bakınca ne kadar eksik yaşıyoruz hayatı…

Sadece karın tokluğuna yaşıyoruz sanki,
Biri bizi saat gibi kurmuş
Yemek ye uyu
Çalış ve öl…

Hayır diyorum ben işte bu hayata..

Başkaldırarak Asice,
Çünki yaşam üç beş kelimeye sıgacak kadar küçük degildi..

Herkes yarini sinesine sararken,
Ben
Yalnızlık bahçelerimde
Kendi çiçegimi ekmekle meşguldum…

Çünki elinle ektigin agacın meyvesi daha başka tat verirdi..

Elinde büyütüp besledigin çiçegin
Açtıgı çiçek başka
Açardı bizim diyarlarda..

Bazen bana bencilsin Hülya derlerdi…

Bakardım hayatıma
Övünelecek neyim vardı…
Bencillik edecek
Ne yapardım kişilere

Neydi benim eksik yanım
Oysa ben
Göz pınarları kuruyuncaya kadar
Agladıgım zamanları bilirim..
Birde zalimlik eden
Yüregini yosun sarmış yürekleri birde ..

Taşı bile yosun sarardı oysa ama
Beni saran
Ne bir el
ne bir
İnsan gibi sımsıcak
Öpüşlere bogan
Bir kalp oldu yanımda.

Kendi istedikleri gibi
Planladıkları hayatları hep sundular bana…

Onlara göre iyiyse bana görede iyi olmalıydı hayat..

Hayır dedigimde
Film kopardı
Ve ben nankör bir insan olurdum
Hayır ben nankör degildim
Sadece çok severdim
İnsanları
Karşı bir düşünce geliştirmeye hakkım yoktu
Kimilerine göre…
Herşeyi hep onlar bilirdi..

Çogu gün sokak ortasında
Çogu gün minübüste
Gözyaşlarına bogulurdum ama
Maskenın altında kimse görmezdi….