Bir Kadri vardı.

Kimi zaman hırçın, kimi zaman isyankar, kimi zaman da son derece naif, büyüklerine karşı saygılı.

Bir Kadri vardı.

Mücadeleci yapısı, çalışkan ruhu, fikri ve düşüncesinden asla taviz vermeyen, inanmış olduğu dava uğruna mücadele etmeyi seven kararlı ve tutarlı.

Bir Kadri vardı.

Merhametli, herkesin derdi ile dertlenen, elinden ne geliyorsa sonuna kadar yapmayan gayret gösteren.

Bir Kadri vardı.

Keskin kalemi ile, yazdığı yazılarla, İnegöl’ün gelişip büyümesi, kalkınıp gelişmesi için karınca kararınca çalışan, çabalayan.

Bir Kadri vardı.

Güler yüzü, espirili sözleri, hayata bakışı ve yaşam sevgisi ile herkesi kendine sevdiren.

Ve bir Kadri vardı, birkaç kez denemesine rağmen mutluluğu yakalayamamış.

Her nedense şanssızlıların peşini bırakmadığı ve bir türlü hak ettiği yere gelmediği.

Ve bir Kadri vardı.

İnsani yönü ağır basan, kanayan bir yara gördüğünde yüreği kanayan, gözleri dolan.

Ve bir Kadri vardı. Tüm sevdiklerini, hayallerini geride bırakıp bu dünya ya elveda diyen.

Ve o Kadri.

Kadri Cinkarataş hayata gözlerini yummuş. Rahmanı rahmana kavuşmuş. Son derece üzüntülüyüm.

Ne diyelim, kimi erken kimi geç her fani ölümü tadacağına göre bize mekanı cennet olsun demek düşer. Allah rahmetiyle muamele etsin.